وقتی به سوی چشمه پرواز در می آییم چه اتفاقی می افتد؟

    وقتی به سوی چشمه پرواز در می آییم چه اتفاقی می افتد؟

هنگامی که یک سرچشمه نور، مثلا" یک لامپ روشنایی و یا ستاره ای در دور دست را می نگریم، مشاهده می کنیم که نور آن سرچشمه همواره با سرعتی یکنواخت به سمت ما حرکت می کند این مسئله، به خودی خود پدیده حیرت آوری نیست . صوت هم (که البته در خلاء منتشر نمی شود )،دارای سرعت ثابتی است. اما پدیده جدید و حیرت آور و غیر قابل تصورّی که در مورد نور وجود دارد، این است که اگر ما با سرعتی بسیار زیاد و یکنواخت به سمت سرچشمه نور حرکت کنیم، یا به عبارت دیگر به سمت نور به پرواز درآییم، نور سریعتر از قبل................

 به سمت ما نخواهد آمد، بلکه اگر سرعت نور را اندازه بگیریم، همان سرعت حداکثر مطلق (یعنی ۳۰۰۰۰۰ کیلومتر در ثانیه) به دست خواهد آمد.

بنابراین اگر مثلا" یک فضانورد با سرعتی معادل ۱۰۰۰۰۰ کیلومتر بر ثانیه، به سمت یک ستاره که نورش با سرعت ۳۰۰۰۰۰ کیلومتر بر ثانیه منتشر می شود، حرکت کند، نور ستاره با سرعت ۴۰۰۰۰۰ کیلومتر بر ثانیه به فضانورد نخواهد رسید، بلکه با همان سرعت مطلق و ثابت حداکثر ۳۰۰۰۰۰ کیلومتر بر ثانیه، به او می رسد.

به همین ترتیب هنگامی که ما با سرعت زیادی از سرچشمه نور دور شویم، باز هم نور با همان سرعت حداکثر مطلق خود به ما خواهد رسید. حتی اگر ما خود را در یک سفینه خیالی قرن ۲۴ فرض کنیم که با سرعت معادل ۹۰٪ سرعت نور در حالت دور شدن از یک ستاره باشد، بازهم شعاع تابش نوری آن ستاره، با همان سرعت یکنواخت و ثابت ۳۰۰۰۰۰ کیلومتر بر ثانیه، به ما می رسد.

فرق نمی کند که ما نور را از کجا مشاهده می کنیم، از زمین و یا از یک فضاپیمای سریع السیر، نور همواره با همان سرعت حداکثر مطلق و یکنواخت به ما خواهد رسید.

این پدیده که در اصطلاح علمی « اصل پایداری سرعت نور» نامیده می شود، و برای ناظر ثابت و یا ناظر متحرک با حرکت یکنواخت ، صادق است، در قرن گذشته کشف شده و یکی از اصول «تئوری نسبیت» آلبرت انیشتین می باشد؛ دانشمندی که شاید بتوان او را بزرگترین دانشمند همی اعصار و قرون نامید.

هیچ انسانی نتوانسته است مانند انیشتین صحنه دنیای امروز را متحوّل کند. تقریبا" در تمام صفحات کتابی که در دست دارید، با عقاید و اندیشه های سرشار از نبوغ این نابغه بزگ قرن، برخرد خواهید کرد.    

به کوشش : صابر باقری 

به یاری : دکتر حشمتی